sábado, 26 de abril de 2008

Contrastes

hola!
Bueno Alejandrín ja actualitzo jejeje que es veritat que tinc moltes coses que explicar!
Me han dado la libertad condicional!!!!
Y una semanita entera con sus siete días y noches... la verdad es que no me lo puedo creer todavía. Estoy experimentado unas sensaciones extrañas en el cuerpo jeejjee. Hoy he dormido en una cama no-ortopédica y ayer cené macarrones de mi madre. Gratinados. He desayunado en la cama mirando "art attack!" y estas series americanas tan coloristas que hacen por las mañanas (pero que nunca veo porque estoy volviendo de fiesta...).
En fin, es todo muy extraño porque tengo ganas de votar y saltar y irme a la feria de Abril con la peineta y el traje a topos y beberme un rebujito o como se diga, pegarme unos bailoteos porque sí, pero estoy flojilla y mis ganas de fiesta van mas aceleradas que mi cuerpo. Y ME ENFADO! Paciencia... A todos los feriales que sé que vais esta noche pasároslo muuuuy muuuy bien! Guapos.
Que más os puedo contar? bueno, esto de volver al mundo real es un poquito más jevi de lo que parece porque te das cuenta que el mundo ha seguido girando, y que es primavera!
También te das cuenta que te estas poniendo "semibuena" y que por eso te han dejado salir, pero te encuentras con otra versión de la enfermedad, es decir: "hola que tal estoy en tratamiento de quimioterapia pero me voy a tomar un café " No se si me explico bien! Y que este mediodía me he cocinado unas gambas al ajillo y madre mía, me han sentado fatal! Que me he ido patapabajo... Me tengo que acostumbrar jolines. Yo es que soy de buen comer.
Es que es sábado por la tarde, y yo tendría que estar currando en el Bus Turístic con los guiris ahí incordiando preguntando dónde está "Sangría Familia"...y yo contestando con mi peor cara, la de la resaca del día anterior del Sidecar y planeando algo divertido para hacer después. jiji.
Pero bueno, ahora haré una cenita en casa ñiñiñiñiñ, con arrocito hervido
ñam.
Os quiero mucho.

3 comentarios:

Anónimo dijo...

Guapaaaaaaaaaaaaa!
7 días te han dado?, que bien no?
jajaja..hmmmm gambas al ajillo?, com et cuiden, que quan vaig a casa teva?

un mua molt gran!

Marc dijo...

Bueno... poc a poc vida normal joaneta!!! Però recorda que "Pokito a poko". Encara no t'he vist fora de l'hospital i ja en tinc ganes!!

A veure si algun dia que et vingui de gust anem a fer un cafè a algun bar del barri.

Disfruta de les teves primeres vacances ju.

T'estimo molt, Marc.

MiReia dijo...

HoLa!
Soc la MiReia (la germana del Marc, la del cementiri,...etc).Jo no t'he vingut a veure, ni t'he trucat, ni mil coses mes que pot fer un quan sap que algú que coneix està a l'hospital, i no precisament amb un refredat. Això no vol dir que no m'interessi per saber com va, si tot està funconant, si sortiràs aviat, si et trobes bé, etc etc...tinc un "reportero" de primesissima que m'informa minut a minut... Així que se que millores, millor dit que et recuperes súper ràpid i...que estàs de "vacances". El Marc em va informar del BLoG, i...és poc només deixar un comentari, xo no m'agrada agobiar, o molestar, o incordiar a algú que ha de repetir la història del que li ha passat mil cops, com si no l'hagués explicat prou.
Així que quan estiguis recuperada del tot, que serà YA! Segur que ens veiem pels carrers de Hospi i aleshores ja et veuré, i et felicitaré per ser una persona amb tanta força i tanta vida i... ser capaç de demostar-ho així!
A disfrutar de les vacences i a recuperar-se ràpid ràpid!
Un peToneT!!!
MiReia.